Kloppend leiderschap is in essentie ‘dienstbaar aan het versterken van de autonomie van de onderwijsprofessionals. In die versterking zit je meerwaarde. Het gedrag van de vakmensen is daarbij een goede spiegel voor mijn eigen handelen. Omdat dit handelen sterk verweven is met mijn eigen persoon en autobiografie omvat het ontwikkelen van leiderschap  zoveel meer dan het aanleren van wat vaardigheden. In onze werkwijze heeft reflectie op de eigen leiderschapspraktijk daarom vanzelfsprekende functie.

Ons standpunt: de ontwikkeling van onderwijskwaliteit verloopt recht evenredig aan de ontwikkeling van het vak-mens-schap. Maar wie de ontwikkeling van vak-mens-schap centraal wil stellen, krijgt te maken met serieuze uitdagingen. De waan van de dag, een cultuur waarin de vak-mensen keurig binnen de lijntjes kleurden, het vertrouwde van een beheersmatige veranderpraktijk waarin ik gewoon kon volgen. Vak-mens-schap gaat over groeiende professionele identiteit. Dat vraagt een serieuze cultuuromslag. Het vraagt leiding geven aan mezelf, initiatief tonen, reflectief gedrag, uit mezelf feedback vragen, leren van mezelf en de ander. En wat als dat cultuur wordt binnen jouw organisatie? 

Kwaliteitszorg zou feitelijk het blije hulpje moeten zijn in het werken aan onderwijskwaliteit. In veel schoolorganisaties zien we echter de meer depressieve tegenhanger. We kunnen tal van oorzaken hiervoor noemen, het is dus ook heel goed te begrijpen. Maar als kwaliteitszorg geen energie geeft, dan draagt het niet bij aan klòppen. Wij geloven dat onderwijs er baat bij heeft om de beheersmatige invulling van kwaliteitszorg op te frissen. Wat als kwaliteitszorg energie geeft. En wat als informatie verzamelen leuk is omdat het gaat over groei zichtbaar maken en de dialoog voeren over goed onderwijs? En vooral: als kwaliteitszorg zaak is van het hele team? Goed nieuws: het kan, je wordt er met z’n allen slimmer van en het kan ook nog eens inspectieproof. 

Personeelsbeleid dienstbaar maken aan de ontwikkeling van autonomie en vak-mens-schap van de onderwijsprofessionals, hoe ziet dat eruit? En hoe houd je daarin rekening met wettelijke eisen? En wat wordt dan de plek van competentiemetingen? 
Er bestaan veel good practice voorbeelden die aantonen dat personeelsbeleid op verfrissende wijze bij kan dragen aan vergroting van het professioneel kapitaal. Rode draad in deze initiatieven is het loslaten of in ieder geval anders vasthouden van die meer beheersmatige werkwijzen. 
Hetzelfde geldt voor zaken als nascholingsbeleid, taakbeleid en verzuimbeleid. Doe de dingen eens anders en sta versteld!